The Golden Egg Moral Story in Telugu: అత్యాశపరుడైన రైతు కథ

మీరు ఒక The Golden Egg Moral Story in Telugu (బంగారు గుడ్డు కథ) కోసం చూస్తున్నారా? ఈ రోజు మనం చదవబోయే కథ, అత్యాశ (Greed) గురించి. రాము అనే ఒక పేద రైతుకు అదృష్టం కలిసొచ్చినా, అతని దురాశ ఆ అదృష్టాన్ని ఎలా నాశనం చేసిందో ఈ కథ వివరిస్తుంది. ఈ పాఠం మంచి సలహాను విస్మరించకూడదు అనే కథ అంత ముఖ్యమైనది.

పూర్వం, గోవిందపురం అనే గ్రామంలో రాము అనే పేద రైతు తన భార్య కమలతో కలిసి నివసించేవాడు. రాము చాలా కష్టపడి పనిచేసేవాడు, కానీ పేదరికం వారిని వదలలేదు. వారికి ఒక చిన్న గుడిసె, కొన్ని కోళ్లు, మరియు ఒక బాతు (duck) మాత్రమే ఉండేవి. అయినప్పటికీ, రాము దొరికినదానితో సంతృప్తి (contentment) చెందేవాడు. కానీ కమల మాత్రం, తమ పేదరికం గురించి ఎప్పుడూ విచారిస్తూ, “మనం ఎప్పుడు ధనవంతులం అవుతాం?” అని భర్తను అడిగేది.

ఒకరోజు ఉదయం, రాము బాతు ఉన్న గూడు వద్దకు వెళ్ళాడు. ప్రతిరోజూ లాగే, బాతు పెట్టిన గుడ్డును తీసుకుందామని వెళ్ళాడు. కానీ, ఆ రోజు అక్కడ మామూలు గుడ్డుకు బదులుగా, సూర్యుడి కాంతికి బంగారపు రంగులో మెరిసిపోతున్న ఒక గుడ్డు కనిపించింది. రాము మొదట ఆశ్చర్యపోయాడు. “ఏమిటిది? ఎవరైనా నా బాతును తీసేసి, ఈ బంగారు రంగు గుడ్డును ఇక్కడ పెట్టారా?” అని అనుకున్నాడు.

ఆ గుడ్డును చేతిలోకి తీసుకున్నాడు. అది మామూలు గుడ్డు కంటే చాలా బరువుగా ఉంది. అది స్వచ్ఛమైన బంగారం! రాము ఆనందానికి అవధులు లేవు. “కమలా! కమలా! చూడు! మన బాతు బంగారు గుడ్డు పెట్టింది!” అని అరుస్తూ ఇంట్లోకి పరిగెత్తాడు.

కమల కూడా దాన్ని చూసి నమ్మలేకపోయింది. ఇద్దరూ కలిసి, ఆ గుడ్డును పట్టణానికి తీసుకెళ్లి, కంసాలికి చూపించారు. అతను దానిని పరీక్షించి, “అవును, ఇది స్వచ్ఛమైన బంగారం!” అని చెప్పి, వారికి వంద వరహాలు ఇచ్చాడు. రాము, కమల జీవితంలో అన్ని డబ్బులను ఒకేసారి చూడటం అదే మొదటిసారి. వారి ఆనందానికి అవధులు లేవు.

A Golden Egg Moral Story in Telugu: దురాశ మొదలైన వేళ

ఆ రోజు నుండి, వారి అదృష్టం మారిపోయింది. ఆ అద్భుతమైన బాతు, ప్రతిరోజూ ఉదయం, ఒక్కో బంగారు గుడ్డు పెట్టడం మొదలుపెట్టింది. రాము, కమల ఆ గుడ్లను అమ్మి, కొద్ది నెలల్లోనే గ్రామంలోకెల్లా గొప్ప ధనవంతులయ్యారు. వారి చిన్న గుడిసె స్థానంలో, పెద్ద భవంతి (mansion) వెలిసింది. పట్టు బట్టలు, ఖరీదైన నగలు వచ్చాయి. వారి ఇంట్లో పది మంది సేవకులు చేరారు. ఈ Telugu Moral Story లో ఇది ఒక అద్భుతమైన మలుపు.

కానీ, సంపద పెరిగే కొద్దీ, కమల మనసులో అత్యాశ కూడా పెరగడం మొదలైంది. ఆమెకు సంతృప్తి లేదు. ఒకరోజు రాత్రి, ఆమె తన భర్తతో ఇలా అంది: “ఏవండీ! మనం ఇంకా ఎన్ని రోజులు ఈ బాతు పెట్టే ఒక్కో గుడ్డు కోసం ఎదురుచూడాలి? ఈ రోజు ఒకటి, రేపు ఒకటి… ఇది చాలా నెమ్మదిగా ఉంది.”

రాము ఆశ్చర్యపోయి, “ఏం మాట్లాడుతున్నావు కమలా? ఈ బాతు వల్లే మనం ఇంతటి వాళ్లం అయ్యాం. దానికి మనం కృతజ్ఞతతో ఉండాలి” అన్నాడు.

కమల దురాశగా నవ్వింది. “మీ అమాయకత్వం చూస్తే జాలి వేస్తోంది. ఆలోచించండి! ఈ బాతు ప్రతిరోజూ ఒక బంగారు గుడ్డు పెడుతుందంటే, దాని కడుపు నిండా ఎన్ని బంగారు గుడ్లు ఉండాలి? బహుశా, వంద… వెయ్యి… ఒక పెద్ద బంగారు ఖజానానే (treasury) దాని కడుపులో ఉండి ఉంటుంది!” అంది.

రాము ఆలోచనలో పడ్డాడు. “అవును, నువ్వు చెప్పింది నిజమే కావచ్చు. కానీ…” అని సంకోచించాడు.

కమల అతన్ని రెచ్చగొట్టింది. “కానీ ఏంటి? మనం ఒక్కసారిగా ఆ బాతు కడుపు కోసి, ఆ గుడ్లన్నిటినీ బయటకు తీసేస్తే? ఒక్క రోజులో, మనం ఈ దేశంలోనే అత్యంత ధనవంతులం అయిపోవచ్చు! అప్పుడు ఈ రాజుగారు కూడా మన దగ్గరే అప్పు తీసుకోవాలి. ఆలోచించండి!” అని ఆశ పెట్టింది. ఈ Panchatantra Kathalu తరహాలోనే, ఇక్కడ వివేకం (wisdom) కోల్పోవడం మొదలైంది.

రాము మనసు కూడా అత్యాశ వైపు మళ్లింది. “ఒక్కో గుడ్డు కోసం ఎదురుచూడటం కంటే, అన్ని గుడ్లూ ఒకేసారి దక్కితే ఎంత బాగుంటుంది!” అని అతను కూడా ఊహించుకోవడం మొదలుపెట్టాడు. అతని అంతరాత్మ (conscience) వద్దని వారిస్తున్నా, అతని అత్యాశ దానిని అణచివేసింది.

A Story about Greed: అత్యాశకు ఫలితం

మరుసటి రోజు ఉదయం, రాము ఒక పెద్ద, పదునైన కత్తిని తీసుకున్నాడు. కమల ఆ బాతును గట్టిగా పట్టుకుంది. ఆ బాతు, తన యజమానులు తనకేదో ఆపద తలపెడుతున్నారని తెలియక, అమాయకంగా వారి వైపు చూసింది.

“క్షమించు తల్లీ, కానీ మాకు వేరే దారి లేదు” అనుకుంటూ, రాము ఒక్క వేటుతో ఆ బాతును నరికేశాడు. ఇద్దరూ ఆత్రుతగా, దాని కడుపును కోసి, లోపల బంగారు గుడ్ల ఖజానా కోసం వెతకడం మొదలుపెట్టారు.

కానీ, వారికి అక్కడ ఏమి కనిపించింది? కేవలం రక్తం, మాంసం, పేగులు… ఒక సాధారణ బాతు కడుపులో ఏవైతే ఉంటాయో, అవి తప్ప, ఒక్కటంటే ఒక్క బంగారు గుడ్డు కూడా వారికి కనిపించలేదు. ఆ బాతు కూడా, మిగిలిన బాతుల లాంటిదేనని, కానీ దానికి మాత్రమే ఆ అద్భుతమైన శక్తి ఉందని వారు గ్రహించారు.

ఇద్దరూ నిశ్చేష్టులయ్యారు. వారి అత్యాశ వారికి కళ్లు కప్పేసిందని గ్రహించారు. రాము చేతిలోని కత్తి జారి కిందపడింది. కమల, “అయ్యో! నాశనం అయిపోయాం! రోజూ వచ్చే అదృష్టాన్ని కూడా చేజేతులా చంపుకున్నాం!” అని తల బాదుకుంటూ ఏడవడం మొదలుపెట్టింది.

వారి దౌర్భాగ్యం అక్కడితో ఆగలేదు. వారి సంపద గురించి రాజుగారికి తెలిసింది. “ఒకేసారి ఇంత సంపద ఎలా వచ్చింది?” అని విచారణ జరిపితే, ఈ బంగారు బాతు గురించి చెప్పాల్సి వస్తుందని, అప్పుడు రాజుగారు వారి ఆస్తినంతా లాక్కుంటారని భయపడ్డారు. వారి వద్ద ఉన్న సంపదను కాపాడుకోవడానికి వారు పడ్డ ఆందోళన, వారి అతివిశ్వాసం, అన్నీ బూడిదలో పోసిన పన్నీరయ్యాయి.

వారు తమ తప్పుకు జీవితాంతం పశ్చాత్తాపపడ్డారు (regret). రోజూ ఒక్కో గుడ్డుతో సంతృప్తి చెంది ఉంటే, జీవితాంతం హాయిగా బ్రతికేవారు. కానీ, అత్యాశకు పోయి, ఉన్న అదృష్టాన్ని కూడా కోల్పోయారు. మళ్లీ పేదరికంలోకి కూరుకుపోయారు.

కథలోని నీతి:

అత్యాశ దుఃఖానికి చేటు. మన దగ్గర ఉన్నదానితో సంతృప్తి చెందడమే నిజమైన సంపద. సులభంగా, ఒక్కసారిగా ధనవంతులు కావాలనే దురాశ, ఉన్న ఆనందాన్ని, అదృష్టాన్ని కూడా నాశనం చేస్తుంది.

ఇలాంటి మరిన్ని Chinna Kathalu మరియు విలువల విశ్లేషణ కోసం, స్మాషోరా వెబ్‌సైట్‌ను సందర్శించండి.

---

తెలుగు పదాలు మరియు వాటి అర్థాలు

ఈ కథలో ఉపయోగించిన కొన్ని ముఖ్యమైన తెలుగు పదాలు మరియు వాటి అర్థాలు:

• అత్యాశ / దురాశ (Greed) – ఇంకా కావాలనే బలమైన కోరిక
• సంతృప్తి (Contentment) – ఉన్నదానితో తృప్తి చెందడం
• అదృష్టం (Fortune/Luck) – యోగం, మంచి జరగడం
• కంసాలి (Goldsmith) – బంగారం పనిచేసేవాడు
• వరహా (Gold Coin) – ఒక పాతకాలపు బంగారు నాణెం
• పశ్చాత్తాపం (Regret) – చేసిన తప్పుకు బాధపడటం
• సంకోచించడం (To Hesitate) – జంకడం, వెనుకడుగు వేయడం
• దౌర్భాగ్యం (Misfortune) – దురదృష్టం, చెడు జరగడం