ఈ ఒక కోతి రెండు పిల్లుల కథ ఇద్దరి మధ్య గొడవ జరిగితే మూడవ వ్యక్తి ఎలా లాభపడతాడో తెలియజేస్తుంది. అనగనగా ఒక ఊరిలో టిల్లీ, బిల్లీ అనే రెండు పిల్లులు ఉండేవి. అవి రెండూ ప్రాణ స్నేహితులుగా ఉండేవి, కానీ ఆహారం విషయంలో మాత్రం ఎప్పుడూ గొడవ పడేవి. రెండూ చాలా ఆకలితో, ఆహారం కోసం వెతుకుతూ తిరుగుతున్నాయి.

అలా వెతుకుతుండగా, ఒక ఇంటి వంటగది కిటికీలోంచి వేడివేడిగా ఉన్న ఒక పెద్ద రొట్టె ముక్కను దొంగిలించాయి. ఆ రొట్టె ముక్కను బయటకు తెచ్చి, తినడానికి సిద్ధమయ్యేలోపే వాటి మధ్య గొడవ మొదలైంది.

“ఈ రొట్టెను నేనే మొదట చూసాను, కాబట్టి ఇందులో పెద్ద ముక్క నాకే కావాలి,” అంది టిల్లీ.

“అబద్ధం! దాన్ని కిందకు లాగింది నేను. నువ్వు కేవలం చూసావు. కష్టపడింది నేను, కాబట్టి నాకే పెద్ద వాటా దక్కాలి,” అని బిల్లీ వాదించింది.

“నాదంటే నాది” అని అవి రెండూ హోరా హోరీగా గొడవపడుతున్నాయి. వాటి అరుపులు, కేకలు ఆ వీధంతా మారుమోగాయి. ఎంత సేపటికి వాటి గొడవ తీరట్లేదు. ఈ సమస్యకు పరిష్కారం వాటికి తోచలేదు.

సరిగ్గా అదే సమయంలో, దగ్గరలోని చెట్టు మీద కూర్చున్న ఒక తెలివైన కోతి, ఈ పిల్లుల గొడవను మొదటి నుండీ గమనిస్తోంది. వాటి మధ్య ఉన్న అనైక్యతను చూసి, ఈ రొట్టెను తానే దక్కించుకోవాలని ఒక దురాలోచన చేసింది.

వెంటనే ఆ కోతి, చాలా గంభీరంగా, ఒక పెద్ద మనిషిలా నడుచుకుంటూ ఆ పిల్లుల దగ్గరకు వచ్చింది. “ఓ పిల్లుల్లారా! ఎందుకంత గట్టిగా అరుస్తున్నారు? మీ స్నేహాన్ని చూసి ఈ వీధిలోని వారందరూ అసూయపడతారు. అలాంటి మీరు, ఒక చిన్న రొట్టె ముక్క కోసం ఇలా దెబ్బలాడుకోవడం న్యాయమేనా?” అని అడిగింది.

పిల్లులు రెండూ ఒక్కసారిగా గొడవ ఆపి, ఆ కోతి వైపు చూసాయి. “కోతి బావా, నువ్వే చెప్పు. ఈ రొట్టె ఎవరికి చెందాలి?” అని అడిగాయి.

దానికి ఆ కోతి, “ఇందులో న్యాయం చెప్పడానికి ఏముంది? ఇద్దరూ స్నేహితులు కాబట్టి, ఈ రొట్టె ముక్కను మీరు చెరి సగం పంచుకోండి. అదే సరైన న్యాయం. మీ మధ్య గొడవ ఎందుకు? కావాలంటే, మీ ఇద్దరికీ ఏ మాత్రం తేడా రాకుండా, ఖచ్చితంగా సమానంగా నేను పంచి పెడతాను. నేను చాలా న్యాయవంతుడిని,” అని చెప్పింది.

కోతి మాటలు ఆ అమాయకపు పిల్లులకు నచ్చాయి. “అవును, ఇది చాలా మంచి ఆలోచన. నువ్వే మాకు న్యాయం చేసి, ఈ రొట్టెను పంచిపెట్టు,” అని ఆ రొట్టి ముక్కను కోతికి అందజేశాయి.

కోతి ఆ రొట్టె ముక్కను చేతిలోకి తీసుకుని, కావాలనే రెండు అసమాన ముక్కలుగా విరిచింది. ఒక ముక్క కొంచెం పెద్దగా, రెండో ముక్క కొంచెం చిన్నగా ఉండేలా చేసింది.

“అయ్యో! ఈ ముక్క కొంచెం పెద్దగా వుందే! ఇలాగైతే ఒకరికి అన్యాయం జరిగిపోతుంది కదా! ఒక్క నిమిషం ఆగు, దీన్ని సరిచేస్తాను,” అంటూ, ఆ పెద్ద ముక్కలో కొంచెం కొరికి తినేసింది.

పిల్లులు రెండూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తుండగానే, కోతి మళ్ళీ రెండు ముక్కలనూ పోల్చి చూసింది. “అరెరే! ఇప్పుడు ఈ ముక్క పెద్దగా అయిపొయింది! చూసారా, న్యాయం చేయడం ఎంత కష్టమో? ఆగు, ఇప్పుడు దీన్ని కూడా సమానం చేస్తాను,” అంటూ రెండో ముక్కలో కొంచెం తినేసింది.

“ఛ! ఇప్పుడు ఇది పెద్దగా అయిపొయింది!” అని మళ్ళీ మొదటి ముక్కలో కొంచం తినేసింది.

“అయ్యో, మళ్ళీ ఇది పెద్దదైంది!” అంటూ రెండో ముక్కలో ఇంకొంచెం కొరికింది.

ఇలా ఆ కోతి “సమానం చేస్తాను, సమానం చేస్తాను” అని కొంచెం కొంచం చేసి, మొత్తం రొట్టె ముక్కను తానే తినేసింది. చివరికి, పిల్లుల కోసం కేవలం రెండు చిన్న గోరంత ముక్కలు మాత్రమే మిగిలాయి.

“ఇదిగో, ఇప్పుడు ఇవి రెండూ ఖచ్చితంగా సమానంగా ఉన్నాయి. తీసుకోండి,” అని ఆ చిన్న ముక్కలను వాటి ముందు పడేసింది. “అయ్యో, ఇంత చిన్న పనికి మీ దగ్గర ఫీజు తీసుకోవడం నాకు ఇష్టం లేదు, కానీ న్యాయం చెప్పినందుకు నా సమయం వృధా అయ్యింది కదా, అందుకే ఈ చిన్న ముక్కలను నేనే నా ఫీజుగా తీసుకుంటున్నాను,” అంటూ ఆ మిగిలిన రెండు ముక్కలను కూడా నోట్లో వేసుకుని, తుర్రున చెట్టెక్కి పారిపోయింది.

పిల్లులు రెండూ నోరు వెళ్ళబెట్టి, “అయ్యో, మా రొట్టె మొత్తం పోయిందే” అని చూస్తూ వుండిపోయాయి. వాటి ఆకలి తీరలేదు, పైగా ఉన్న రొట్టె కూడా పోయింది. వాటి మధ్య గొడవ వల్ల, తెలివైన కోతి లాభపడింది. నిరాశగా, తమ మూర్ఖత్వానికి సిగ్గుపడుతూ, వాటి దారిన అవి వెళ్లిపోయాయి.