ఈ కాకి హంస కాగలదా కథ, మన స్వరూపాన్ని మనం అంగీకరించకుండా, ఇతరులలా మారాలని ప్రయత్నిస్తే ఏమవుతుందో తెలియజేస్తుంది. ఇది అసూయ మరియు ఆత్మన్యూనతా భావం గురించి ఒక ముఖ్యమైన పాఠాన్ని నేర్పుతుంది.

ఒకానొక దట్టమైన అడవిలో, ఒక నల్లటి కాకి నివసిస్తూ ఉండేది. ఆ కాకికి తన జీవితం మీద ఎప్పుడూ అసంతృప్తే. తన నల్లటి రంగును చూసుకుని, తన కర్కశమైన గొంతును వినుకుని ఎప్పుడూ బాధపడుతూ ఉండేది. “ఛీ! నా జన్మ ఎందుకు? నన్ను ఎవరూ ఇష్టపడరు. నా రంగు అసహ్యంగా ఉంది,” అని తనలో తానే కుమిలిపోయేది.

ఆ అడవి పక్కనే ఒక అందమైన, స్వచ్ఛమైన నీటితో నిండిన సరస్సు ఉండేది. ఆ సరస్సులో కొన్ని హంసలు నివసించేవి. అవి పాల వలె తెల్లగా, ఎంతో అందంగా, రాజసంగా నీటిలో ఈదుతూ ఉంటే, చూసేవారికి కన్నుల పండుగగా ఉండేది.

ఒక రోజు ఆ కాకి ఎప్పటిలాగే, ఆహారం కోసం వెతుకుతూ ఆ సరస్సు ఒడ్డుకు వచ్చింది. అక్కడ హంసల గుంపును చూసింది. వాటి తెల్లటి మెరిసే రెక్కలను, వాటి అందమైన నడకను, అవి నీటిలో దొర్లుతున్న తీరును చూసి కాకికి తీవ్రమైన అసూయ కలిగింది. “ఆహా! ఎంత అదృష్టవంతులు! ఎంత తెల్లగా, ఎంత అందంగా ఉన్నాయో! నేను కూడా వాటిలా తెల్లగా ఉంటే ఎంత బాగుండేది! నన్ను కూడా అందరూ ఇష్టపడేవారు కదా!” అని బాధపడింది.

రోజూ వాటిని చూడటం, కుళ్ళుకోవడం ఆ కాకికి అలవాటైపోయింది. ఆ అసూయ కాస్తా పెరిగి, ఒక మూర్ఖమైన ఆలోచనగా మారింది. “హంసలు రోజూ ఈ సరస్సులో ఉంటున్నాయి, ఇక్కడి నీటి మొక్కలనే తింటున్నాయి, రోజూ నీళ్లలోనే ఈత కొడుతున్నాయి. అందుకే అవి అంత తెల్లగా, అందంగా ఉన్నాయి. నేను కూడా ఇక నుండి వాటిలాగే చేస్తే, నా నల్ల రంగు పోయి, నేను కూడా తెల్లగా మారిపోతాను,” అని గట్టిగా నిశ్చయించుకుంది ఆ పిచ్చి కాకి.

ఆ తర్వాతి రోజు నుండే, ఆ కాకి తన సహజమైన జీవితాన్ని వదిలేసింది. తన గూడును, తన తోటి కాకులను వదిలేసి, ఆ సరస్సు ఒడ్డుకు చేరింది.

ముందుగా, హంసల వలె నీటిలో ఈత కొట్టడానికి ప్రయత్నం చేసింది. గాలిలో స్వేచ్ఛగా ఎగరాల్సిన కాకి, నీటిలోకి దూకి, రెక్కలు కొట్టుకుంది. దానికి ఈత రాదు కదా! నీటిలో మునిగి తేలుతూ, అతి కష్టం మీద ఒడ్డుకు చేరింది. అయినా పట్టు వదలకుండా, రోజూ నీటిలో దిగడం, మునగడం, దెబ్బలు తగిలించుకోవడం కొనసాగించింది.

ఆ తర్వాత, హంసలు తినే ఆహారం తినడం మొదలుపెట్టింది. కాకులకు రుచికరమైన పురుగులు, పండ్లు, గింజలను వదిలేసి, హంసలు తినే నీటి మొక్కలను, కలుపు మొక్కలను తినడానికి ప్రయత్నించింది. ఆ పసరు, రుచి లేని గడ్డి దానికి అస్సలు సహించలేదు. అది గొంతు దిగక, వాంతులు చేసుకుంటూ, నానా అవస్థ పడింది.

అయినా ఆ కాకి తన ప్రయత్నం మానలేదు. “కొన్ని రోజులు కష్టపడితే, ఆ తర్వాత నేను కూడా హంసలా మారిపోతాను కదా!” అని తనకు తాను సర్ది చెప్పుకుంది. రోజంతా నీళ్లలోనే ఉంటూ, ఆ గడ్డినే తింటూ, తన శరీరాన్ని తానే హింసించుకుంది.

రోజులు గడిచాయి. కాకి తెల్లగా మారడం అటుంచి, సరైన ఆహారం లేక, నిరంతరం నీటిలో తడవడం వలన, ఉన్న బలం కూడా కోల్పోయింది. దాని రెక్కల ఈకలు రాలిపోయాయి. చిక్కి శల్యమైపోయింది. కర్కశమైన దాని గొంతు, మరింత బలహీనంగా మారింది.

ఒక రోజు, అది నీటి ఒడ్డున కనీసం నిలబడటానికి కూడా శక్తి లేక పడిపోయింది. అప్పుడు ఆ దారిన వెళుతున్న హంసలు దానిని చూసాయి. “మిత్రమా! ఎందుకు ఇలా నీ ఆరోగ్యాన్ని పాడుచేసుకున్నావు? నీ సహజమైన జీవితాన్ని వదిలి ఎందుకు ఈ వృధా ప్రయాస?” అని అడిగాయి.

అప్పుడు ఆ కాకికి జ్ఞానోదయం అయ్యింది. “నిజమే. నేను మీలా అందంగా లేనని బాధపడ్డాను. కానీ ఇప్పుడు తెలుసుకున్నాను. అలవాట్లు మార్చుకున్నంత మాత్రాన, రూపం మారిపోదని. నేను కాకిగానే బాగున్నాను. నా నల్ల రంగులోనే నా ప్రత్యేకత ఉంది,” అని తెలుసుకుంది.

అతి కష్టం మీద తిరిగి ఎగిరి, తన గూటికి చేరిన ఆ కాకి, ఆ రోజు నుండి హంసలను చూసి అసూయ పడడం మానేసింది. “కాకి కాకిగానే అందంగా ఉంటుంది, హంస హంసగానే అందంగా ఉంటుంది,” అని గ్రహించి, తన జీవితాన్ని సంతోషంగా గడపడం మొదలుపెట్టింది.